İran İslam Cumhuriyeti'nin en üst düzey lideri Ayetullah Ali Hamaney, ülkesinin uranyum zenginleştirme çalışmalarını durdurma niyetinde olmadığını açıkladı. ABD'nin bölgedeki müdahale politikalarına karşı sert bir tutum sergileyen Hamaney, dünyaya İran'ın nükleer enerji hedeflerinden vazgeçmeyeceğini bir kez daha hatırlattı. Bu açıklamalar, İran ile Batılı güçler arasında devam eden gerginliğin artmasına yol açabileceği gibi, nükleer müzakerelerin geleceği açısından da önemli bir kilometre taşı olarak değerlendiriliyor.
Hamaney’in bu çıkışı, İran’ın nükleer programı üzerindeki baskılar, özellikle de ABD'nin uyguladığı yaptırımlar ve baskı politikalarıyla ilgili olarak önemli bir tepkidir. İran, 2015 yılında imzalanan nükleer anlaşma sonrası, uranyum zenginleştirme faaliyetlerini kısıtlama taahhüdünde bulunmuştu. Ancak, eski ABD Başkanı Donald Trump’ın 2018’de anlaşmadan çekilmesi ve İran’a yönelik yeni yaptırımların devreye girmesi sonrasında, Tahran bu kısıtlamaları aşmaya başladı. Hamaney, son açıklamasında bu tarihsel gelişmelere atıfta bulunarak, İran’ın haklı mücadelesine dikkat çekti ve "Uranyum zenginleştirme çalışmaları, devletimizin bağımsızlığı için hayati öneme sahip" dedi.
Hamaney’in bu mesajı, özellikle Avrupa ülkeleri ve diğer nükleer müzakereler üzerinde etki sahibi olan güçler tarafından yakından takip ediliyor. Zira, İran’ın zenginleştirme kapasitesinin artması, nükleer silah geliştirme ihtimalini de gündeme getiriyor. Bu durum, hem bölgesel hem de uluslararası güvenliğin tehlikeye girmesi anlamına geliyor. Avrupalı yetkililer, İran’ın nükleer programı konusunda yeniden müzakerelere başlamak için bir araya gelmeyi teklif ederken, Hamaney’in kararlılığı müzakere süreçlerini son derece zorlaştırabilir. Ayrıca, İran’ın zenginleştirme faaliyetlerine devam etmesi, ülkede ekonomik ve sosyal baskıları artırmanın yanı sıra, iç politikada da ciddi sonuçlar doğurabilir.
Hamaney’in sözleri, aslında İran halkına yönelik bir güç gösterisi olarak da yorumlanabilir. Ülkenin ulusal kriterleri ve bağımsızlığı hakkında yapılan vurgular, iç politikada rejimin meşruiyetini güçlendirmeye yönelik bir adım olarak görülmekte. Zira, yıllardır süren yaptırımlar ve ekonomik krizler, halkın yaşam standardını önemli ölçüde etkilemiştir. Hamaney, uranyum zenginleştirme kararının arkasında durarak, dış politikada halkı bir nebze olsun rahatlatmaya ve kendi varlık mücadelesine destek sağlamaya çalıştığı anlaşılıyor.
Sonuç olarak, Hamaney’in ABD’ye yönelik açıklamaları, İran’ın nükleer programı ve bölgedeki siyasi dengeler açısından yeni bir dönemin başlangıcına işaret edebilir. Bu durumun neler getireceği ise uluslararası ilişkilerdeki mevcut dinamikler ve ilerleyen günlerde atılacak adımlara bağlı olarak şekillenecek.
